Στον αιώνα που πέρασε, η συγκέντρωση του διοξείδιου του άνθρακα έφτασε τα 360 ppm (30% υψηλότερη από την έναρξη της Βιομηχανικής Επανάστασης), δηλαδή στο απολύτως μέγιστο επίπεδο των τελευταίων 150.000 χρόνων. Αναδρομικές μετρήσεις 150.000 χρόνων απέδειξαν όχι μόνο μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 0,6 C από την έναρξη της Βιομηχανικής Επανάστασης, αλλά και έναν απόλυτο συσχετισμό μεταξύ της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα και της θερμοκρασίας. Στη δεκαετία που μεσολάβησε από το 1987 χύθηκε πολύ νερό στο αυλάκι και το σύνολο των επιστημόνων του κλίματος τοποθετήθηκε θετικά απέναντι στο φαινόμενο, ενώ μεγάλος αριθμός οικολόγων και μετεωρολόγων ερεύνησε το θέμα και αποτύπωσε χαρακτηριστικές λεπτομέρειες που τεκμηριώνουν αναντίρρητα την παγκόσμια αναθέρμανση, όπως τα ακόλουθα: Η δεκαετία του ΄90 ήταν η θερμότερη εδώ και 130 χρόνια και το 1995 το θερμόμετρο της ίδιας περιόδου. Με τους νέους γεωστατικούς δορυφόρους, εντοπίστηκε άνοδος της στάθμης της θάλασσας ύψους 3 χιλιοστών στα τελευταία 3 χρόνια. Το 1995 αποκολλήθηκαν παγόβουνα από την Ανταρκτική, διαστάσεων άνω των 50 χιλιομέτρων. Πέντε από εννέα στρώματα πάγου της χερσονήσου της Ανταρκτικής έχουν ήδη λιώσει. Η θερμοκρασία στη Σιβηρία έχει αυξηθεί κατά 3 C από την αρχή των νεότερων χρόνων. Το 1992, οι Άλπεις είχαν τα λιγότερα χιόνια των τελευταίων 5.000 χρόνων, γι’ αυτό και αποκαλύφθηκε ο προϊστορικός κυνηγός, γνωστός ως «παγάνθρωπος των Άλπεων».
Η υποθαλάσσια ζώνη των παράκτιων οικοσυστημάτων στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ μετακινείται τα τελευταία 60 χρόνια βορράν, προφανώς λόγω ολοένα και θερμότερων συνθηκών. Στη Φιλανδία, η ζώνη του έλατου (Τάιγκα) διεισδύει με ρυθμό 40 μέτρων το χρόνο στη ζώνη της τούντρας, επειδή η τελευταία είναι όλο και λιγότερο ψυχρή. Το κουνούπι aedes aegypti, φορέας του κίτρινου πυρετού, ανευρίσκεται τώρα στη Νότια Αμερική σε υψόμετρο μέχρι 2.000 μέτρα, ενώ πριν από μερικές δεκάδες χρόνια δεν ξεπερνούσε τα 1.000 μέτρα. Στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ του Αμβούργου εκτιμούν στατιστικά ότι με πιθανότητα 95% οι παρατηρούμενες κλιματικές αλλαγές υπερβαίνουν το εύρος των φυσιολογικών αυξομειώσεων.
Ως συμπέρασμα όλων αυτών, το Διεθνές Συμβούλιο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή (IPCC) εκτιμά ότι μέχρι το 2012 θα υπάρξει μια μέση άνοδος της γήινης θερμοκρασίας 1 C-3,5 C σε σχέση με την έναρξη της βιομηχανικής εποχής και αυτό θα πρέπει να ιδωθεί σε σχέση με την κατά 3-5 C διαφορά της σημερινής θερμοκρασίας ως προς τη δεύτερη περίοδο των παγετώνων, 12.000 χρόνια πριν, όταν η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος καλυμμένες από πάγο. Το κλιματικό σοκ και οι επιπτώσεις του Όμως, η κλιματική αλλαγή δεν προβλέπεται να είναι ομαλή, αλλά απότομη, απρόβλεπτη και καταστροφική, μέσα από την αύξηση των ακραίων φαινομένων. Ξηρασίες και πλημμύρες, καύσωνες και παγετοί, αρρωστημένη νηνεμία και τυφώνες θα είναι τα βασικά συστατικά στο «μενού» του καιρού από δω και στο εξής, αποτελώντας τις δύο όψεις του αυτού νομίσματος, του κλιματικού σοκ. Ανάμεσα στα ακρότατα, θα υπάρχει και μια μη ορατή – στο γυμνό μάτι – διολίσθηση του καιρού προς υψηλότερες θερμοκρασίες, προς μεγαλύτερη ξηρασία στην εύκρατη ζώνη και βροχοπτώσεις στους πόλους.
Ως αποτέλεσμα αυτών τα επί μέρους φαινόμενα συμποσούνται στα παρακάτω: Τα μεγάλα ποτάμια της εύκρατης ζώνης θα χάσουν μέχρι και τα μισά νερά τους και οι μεγάλοι υγροβιότοποι θα ξεραθούν κατά ένα μεγάλο μέρος. Πολλά από τα μεγάλα οικοσυστήματα είτε θα ξεραθούν είτε θα μετακινηθούν προς τους πόλους. Εκτιμάται ότι μέσα στον επόμενο αιώνα η εύκρατη ζώνη θα μετακινηθεί προς τους πόλους κατά 160-640 χιλιόμετρα. Τα θαλάσσια ρεύματα θα αλλάξουν ρου και εκτιμάται, εξαιτίας της αναστάτωσης, μία κατά 8% μείωση των αλιευμάτων. Η υγρασία θα αυξηθεί προς τους πόλους και τυπικές αρρώστιες του Ισημερινού και της εύκρατης ζώνης θα μετακινηθούν προς τα έξω. Οι κυκλώνες, τυφώνες και θύελλες θα αυξηθούν, ιδίως σε μέρη που σημειώνονται συνήθως, σε φτωχές περιοχές, όπως το Μπανγκλαντές, έχουν στοιχίσει μέχρι και το 10% του εθνικού εισοδήματος. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η σχεδόν χρεοκοπία των μεγάλων ασφαλιστικών εταιρειών καιρού, οι οποίες καταβάλλουν όλο και μεγαλύτερες αποζημιώσεις (από 2 δις. δολάρια το 1982, σε 38 δις. δολάρια το 1995).
Στον αιώνα που πέρασε, η συγκέντρωση του διοξείδιου του άνθρακα έφτασε τα 360 ppm (30% υψηλότερη από την έναρξη της Βιομηχανικής Επανάστασης), δηλαδή στο απολύτως μέγιστο επίπεδο των τελευταίων 150.000 χρόνων. Αναδρομικές μετρήσεις 150.000 χρόνων απέδειξαν όχι μόνο μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 0,6 C από την έναρξη της Βιομηχανικής Επανάστασης, αλλά και έναν απόλυτο συσχετισμό μεταξύ της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα και της θερμοκρασίας. Στη δεκαετία που μεσολάβησε από το 1987 χύθηκε πολύ νερό στο αυλάκι και το σύνολο των επιστημόνων του κλίματος τοποθετήθηκε θετικά απέναντι στο φαινόμενο, ενώ μεγάλος αριθμός οικολόγων και μετεωρολόγων ερεύνησε το θέμα και αποτύπωσε χαρακτηριστικές λεπτομέρειες που τεκμηριώνουν αναντίρρητα την παγκόσμια αναθέρμανση, όπως τα ακόλουθα: Η δεκαετία του ΄90 ήταν η θερμότερη εδώ και 130 χρόνια και το 1995 το θερμόμετρο της ίδιας περιόδου. Με τους νέους γεωστατικούς δορυφόρους, εντοπίστηκε άνοδος της στάθμης της θάλασσας ύψους 3 χιλιοστών στα τελευταία 3 χρόνια. Το 1995 αποκολλήθηκαν παγόβουνα από την Ανταρκτική, διαστάσεων άνω των 50 χιλιομέτρων. Πέντε από εννέα στρώματα πάγου της χερσονήσου της Ανταρκτικής έχουν ήδη λιώσει. Η θερμοκρασία στη Σιβηρία έχει αυξηθεί κατά 3 C από την αρχή των νεότερων χρόνων. Το 1992, οι Άλπεις είχαν τα λιγότερα χιόνια των τελευταίων 5.000 χρόνων, γι’ αυτό και αποκαλύφθηκε ο προϊστορικός κυνηγός, γνωστός ως «παγάνθρωπος των Άλπεων».
Ως αποτέλεσμα αυτών τα επί μέρους φαινόμενα συμποσούνται στα παρακάτω: Τα μεγάλα ποτάμια της εύκρατης ζώνης θα χάσουν μέχρι και τα μισά νερά τους και οι μεγάλοι υγροβιότοποι θα ξεραθούν κατά ένα μεγάλο μέρος. Πολλά από τα μεγάλα οικοσυστήματα είτε θα ξεραθούν είτε θα μετακινηθούν προς τους πόλους. Εκτιμάται ότι μέσα στον επόμενο αιώνα η εύκρατη ζώνη θα μετακινηθεί προς τους πόλους κατά 160-640 χιλιόμετρα. Τα θαλάσσια ρεύματα θα αλλάξουν ρου και εκτιμάται, εξαιτίας της αναστάτωσης, μία κατά 8% μείωση των αλιευμάτων. Η υγρασία θα αυξηθεί προς τους πόλους και τυπικές αρρώστιες του Ισημερινού και της εύκρατης ζώνης θα μετακινηθούν προς τα έξω. Οι κυκλώνες, τυφώνες και θύελλες θα αυξηθούν, ιδίως σε μέρη που σημειώνονται συνήθως, σε φτωχές περιοχές, όπως το Μπανγκλαντές, έχουν στοιχίσει μέχρι και το 10% του εθνικού εισοδήματος. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η σχεδόν χρεοκοπία των μεγάλων ασφαλιστικών εταιρειών καιρού, οι οποίες καταβάλλουν όλο και μεγαλύτερες αποζημιώσεις (από 2 δις. δολάρια το 1982, σε 38 δις. δολάρια το 1995). 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου